Akupunktura to jeden z głównych „działów” tradycyjnej medycyny chińskiej i fascynująca nauka, która coraz częściej zostaje doceniana przez przedstawicieli zachodniego świata medycznego. Przez innych wciąż bywa traktowana z rezerwą, jednak nie sposób odmówić jej skuteczności. Dzięki temu bywa stosowana wspierająco lub nawet jako samodzielna terapia bólu i rozmaitych schorzeń.
Czym jest akupunktura?
Jej nazwa wywodzi się od łacińskich słów acus (igła) i punctura (ukłucie). Polega na pobudzaniu punktów akupunkturowych na ciele. Jest kojarzona przede wszystkim z igłami – długimi i bardzo cienkimi, które wbija się w skórę. Punkty akupunkturowe można jednak również pobudzać na inne sposoby – np. wiązką lasera, ciepłem czy magnetoterapią. Pomaga to przywracać prawidłowy przepływ energii i harmonię organizmu, a jednocześnie mobilizuje go do wyeliminowania czynników patogennych, które powodują chorobę lub złe samopoczucie.
Akupunktura – jak wygląda leczenie?
Leczenie akupunkturą może być prowadzone tylko przez specjalistę z odpowiednią praktyką i wiedzą (również z zakresu medycyny klinicznej). Niezwykle ważna jest dokładna znajomość anatomii. Zabieg może być przeprowadzony dopiero po dokonaniu dokładnego wywiadu zgodnego z zasadami tradycyjnej medycyny chińskiej. Jego przebieg jest każdorazowo ustalany indywidualnie – nawet przy ciągłym leczeniu pewnych dolegliwości każdy zabieg może wyglądać inaczej.
Jak już wspomniano, tradycyjna akupunktura polega na nakłuwaniu ciała specjalnymi igłami. Odbywa się to w pozycji leżącej. W zależności od rozpoznania igły pozostają w ciele od kilku minut do ok. pół godziny. Można też zastosować zabieg polegający na szybkim poruszaniu igłą w górę i w dół przez kilkanaście sekund. Podczas nakłuwania ciała pacjent powinien odczuwać mrowienie, delikatny „prąd” lub rozpieranie. Następnie igły pozostają niewyczuwalne. Zabieg nie jest bolesny. Istnieje również możliwość wykorzystania innych metod pobudzania punktów akupunkturowych, np. u dzieci, które mogą bać się igieł.
Zabiegi zazwyczaj trzeba powtarzać. W przypadku leczenia stanów ostrych jest to maksymalnie kilka sesji, natomiast stany przewlekłe mogą wymagać dłuższej terapii. Wszystkie parametry leczenia zawsze ustalane są indywidualnie.
